The team of imagining the nation has collaborated with Amsterdam United of the University of Amsterdam to create an alternative to the Sinterklaas and Zwarte Piet tradition that would be anti-racist and inclusive. The products of this initiative will be part of the research of the postdoctoral fellow.
Below you find the founding myth of this invented tradition that strats as follows:
‘Mama. Mama! Mamaaaaah….’
‘Papa help!’
Eli huilde hard en schreeuwde terwijl hij langzaam viel. Langzaam, dieper en diepere totdat hij zich bevond op de bodem van de zee. Eli was met zijn ouders en vele andere mensen uit Damascus op zoek naar een land zonder oorlog en honger. Ze hadden hoop terwijl ze door de donkere nacht voeren. Maar de hoop redde Eli niet. De harde wind deed het kleine bootje wankelen en huilend viel hij, langzaam, naar de bodem van de zee.
Papa en mama konden Eli niet horen, en ook zijn zusjes en broertje waren ver weg. Eli was bang en voelde zich alleen. Maar Eli was niet alleen. Een zeeschildpad, honderden jaren oud, hoorde de stem van de kleine jongen. Langzaam zwom hij naar het geluid van Eli. En ook een dolfijn werd geraakt door de schreeuw van verdriet. Snel dartelde hij naar Eli. Op de bodem van de zee vonden de dolfijn en de schildpad Eli. Ze spraken weinig mensentaal, maar zagen dat Eli hun hulp nodig had. En ze wisten meteen hoe ze hem konden helpen.
Below you find the founding myth of this invented tradition that strats as follows:
‘Mama. Mama! Mamaaaaah….’
‘Papa help!’
Eli huilde hard en schreeuwde terwijl hij langzaam viel. Langzaam, dieper en diepere totdat hij zich bevond op de bodem van de zee. Eli was met zijn ouders en vele andere mensen uit Damascus op zoek naar een land zonder oorlog en honger. Ze hadden hoop terwijl ze door de donkere nacht voeren. Maar de hoop redde Eli niet. De harde wind deed het kleine bootje wankelen en huilend viel hij, langzaam, naar de bodem van de zee.
Papa en mama konden Eli niet horen, en ook zijn zusjes en broertje waren ver weg. Eli was bang en voelde zich alleen. Maar Eli was niet alleen. Een zeeschildpad, honderden jaren oud, hoorde de stem van de kleine jongen. Langzaam zwom hij naar het geluid van Eli. En ook een dolfijn werd geraakt door de schreeuw van verdriet. Snel dartelde hij naar Eli. Op de bodem van de zee vonden de dolfijn en de schildpad Eli. Ze spraken weinig mensentaal, maar zagen dat Eli hun hulp nodig had. En ze wisten meteen hoe ze hem konden helpen.
RSS Feed